مردم قهرمان‌پرور کرمانشاه از ابتدای نهضت امام خمینی با هدایتهای شهید محراب آیت‌الله اشرفی اصفهانی در نهضت فعال بودند. با آزادی امام خمینی پس از وقایع پانزده خرداد، آیت‌الله اشرفی اصفهانی از سوی امام خمینی (ره) به عنوان نماینده تام الاختیار ایشان در کرمانشاه تعیین شدند و از آن پس کرمانشاه به یکی از کانونهای انقلاب اسلامی تبدیل شد. تلاش آیت‌الله اشرفی اصفهانی برای تثبیت مرجعیت امام خمینی در این منطقه یکی از اقدامات مهم ایشان به شمار می آید که مخالفت رژیم و حساسیت عوامل ساواک را نسبت به ایشان در برداشت. عوامل ساواک در پی این اقدامات آیت‌الله اشرفی از تمامی وعاظ کرمانشاه و کسانی که جهت تبلیغ به این منطقه عزیمت می کردند تعهد می گرفت که به هیچ وجه حق نام بردن از آیت‌الله خمینی را ندارند. اقدامات آیت‌الله اشرفی باعث شد که ساواک چندین بار ایشان را دستگیر و مورد آزار و اذیت قرار دهد. مقاومت و ایستادگی شهید محراب، آیت‌الله اشرفی اصفهانی موجب تثبیت مرجعیت امام خمینی در کرمانشاه شد. با شروع مجدد نهضت اسلامی در دی ماه ۱۳۵۶ کرمانشاه نیز یکی از کانونهای انقلاب بود، برگزاری مجالسی متعدد بزرگداشت برای شهدای قم، تبریز، یزد و ... شوری در کرمانشاه به پا کرده بود. برپایی مجلس ختم برای شهید حاج سید مصطفی خمینی نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی بود که به همت آیت‌الله اشرفی منعقد شد و عکس العمل شدید ساواک را موجب شد. در آستانه عزیمت امام از نجف به کویت که در پی فشارهای رژیم بعثی عراق رخ داد تظاهرات عظیمی در تاریخ 11/7/57 به رهبری آیت‌الله اشرفی در کرمانشاه به وقوع پیوست. قبل از این تظاهرات در 9/7/57 تظاهرات مردم کرمانشاه بر ضد رژیم با سرکوب نیروهای نظامی مواجه شد و چهار نفر من جمله صادق صابونی و مصطفی امامی به شهادت رسیده  25 نفر زخمی شدند. اعتراض مردم و علما به سرکوب مردم توسط رژیم در 11/7/85 نیز با سرکوب مردم به خشونت کشیده شد.

چند روز بعد که مصادف با عید سعید فطر بود تظاهرات گسترده ای در کرمانشاه رخ داد که سازماندهی آن را آیت‌الله اشرفی و یاران امام بر عهده داشتند انجام تظاهرات گسترده و مسالمت آمیز توفیق بزرگی برای انقلابیون محسوب شد. آبان ماه ۱۳۵۷ شاهد اوجگیری نهضت انقلابی در شهرهای مختلف از جمله کرمانشاه بود. در 1/8/57 با اعلام عزای عمومی موجی از اعتصاب و تظاهرات کرمانشاه را فرا گرفت، این اقدام به منظور اعلام حمایت از مردم کرمان و محکوم نمودن جنایات رژیم در شهر کرمان بود. در دوم آبان 1357 تظاهرات گسترده ای از سوی دانش‌آموزان کرمانشاهی برپا شد. روز بعد نیز دانش‌آموزان به همراه فرهنگیان صبح و بعد از ظهر راهپیمایی کردند و با گلباران کردن نظامیان حاضر در خیابان آنها را به پیوستن به انقلاب دعوت نمودند. موج تظاهرات مردمی در روزهای چهارم و پنجم آبان ماه هم به شکل گسترده ای ادامه داشت که با مخالفت چماقداران طرفدار رژیم به خونریزی کشیده شد. حمله چماقداران به مردم در خیابان و مسجد نواب باعث عکس العمل مردم شد. در این درگیری 86 نفر از مردم بیگناه را چماقداران زخمی کردند. در 21/8/57 تظاهرات دانش‌آموزان کرمانشاهی به خاک و خون کشیده شد و تعدادی زخمی و کشته شدند. در این روز بازار کرمانشاه تعطیل بود. در 23/8/57 کادر قضایی و اداری کرمانشاه به اعتصاب پیوستند. این اعتصاب در اعتراض به حمله پلیس به مدارس دخترانه و پسرانه کرمانشاه که منجر به زخمی شدن پنجاه دانش‌آموز شد صورت گرفت. موج اعتصاب و اعتراض کرمانشاه را فرا گرفته بود. در 5/9/1357 تظاهرات گسترده ای در کرمانشاه و شهرهای استان کرمانشاهان در گرفت. در 8/9/57 نیز دانش‌آموزانکرمانشاهی تظاهرات کردند.

در 11/9/57 تظاهرات مردم به گلوله بسته شد و پسر بچه 11 ساله ای بر اثر اصابت تیر به شهادت رسید. روز بعد نیز تظاهرات در کرمانشاه ادامه داشت. در 13/9/57 علما و مردم طی تظاهراتی نابودی رژیم را خواستار شدند. در 15/9/57  کرمانشاه همچنان درگیر اعتصاب و تظاهرات بود. تظاهرات روز 17 آذر 57 منجر به درگیری و کشته شدن تظاهرکنندگان در کرمانشاه شد. تظاهرات در مناطقه دیگر استان نیز ادامه داشت . در 19/9/57 تظاهرکنندگان فراوانی کفن پوش به خیابانها آمدند. عاشورا و تاسوعای حسینی در سال 1357 با شور فراوانی در کرمانشاه برگزار شد، تظاهرکنندگان شعار می دادند: "خمینی بیا که وطن انقلاب است". در 20/9/57 جمعیت کثیری به تظاهرات در شهر پرداختند. جمعیت قصد داشت با پایین کشیدن مجسمه شاه، انزجار خود را از خاندان پهلوی اعلام نماید که با مقاومت ماموران و سرکوب آنها مواجه شدند. در یک مورد دیگر که مردم قصد پایین آوردن مجسمه شاه را داشتند به دستور پالیزبان تعداد زیادی از مردم به گلوله بسته شدند . تظاهرات مردمی تا 22 بهمن 57 ادامه داشت که منجر به سرنگونی رژیم پهلوی شد.